De lange tocht van 5.250km naar de toekomst

Sacramentonaar Auburnhoudt een wilde cocktail van sneeuw, onweer en hagel voor ons in petto. De weg klimt er tot boven de 2.000 meter, de temperatuur daalt tot 2°C en de verkeersberichten op de radio raden aan om sneeuwkettingen om te leggen. De ‘New Electric Car’ heeft isolatieproblemen – wellicht als gevolg van de sneeuwbrij – en we moeten een garage opzoeken om de schade op te meten. Het kan toch niet waar zijn dat we de eerste dag al een van de reservedagen moeten aanspreken! Een uur later staan we in de Chrysler-garage van GrassValley. Daar ontdekken we dat er water in het elektronische systeem gedrongen is dat de accu, de brandstofcel en de motor verbindt. Het ging om een kortsluiting, er is geen sprake van een systeemfout – een opluchting voor alle betrokkenen. De volgende dag kunnen we onze tocht voortzetten.

Snelheidrecords verbeterd
21/22 mei, Grass Valley – Elko

De plaatselijke monteurs nemen even een pauze om te kijken hoe we de NECAR 5 weer in orde krijgen. We werken immers aan de toekomst van de auto. Na vijf uur kunnen we het atelier verlaten, maar tijd om te rusten is er niet. De weg over de Donner Pass die op 2.160m hoogte ligt, brengt ons naar het Grand Basin waar de NECAR 5 echt kan tonen dat hij uit het goede hout gesneden is. We rijden nu op een hoogte van 1.400 m bij temperaturen rond het vriespunt. Wat verder, in Pumpernickel Valley, hebben we de kans om wat extra ‘stroom’ te geven en breken we het snelheidsrecord van 160 km/h! We naderen Winnemucca tijdens een fikse hagelbui en een uur voor middernacht bereiken we Mount Battle. Buiten raast er een sneeuwstorm die het zicht haast tot nul herleidt en ons het gevoel geeft dat we een wintertest aan het uitvoeren zijn. We stoppen even om te overleggen. Het besluit is dat we de top van de berg zouden moeten halen voor de dag om is. Dat lukt ons, net voor middernacht bereiken we de top en kijken we uit over de lichtjes van Elko. De afdaling is niet meer dan een formaliteit.

Een Olympische bestemming
22 mei, Elko – Salt Lake City

We hebben een Olympisch doel voor ogen. De goden van de Olympus lijken echter niet van plan om onze reis te vergemakkelijken. Sneeuw en hagel hebben ondertussen geen verrassingen meer voor ons, maar de storm die ons in Star Valley overvalt, had niemand verwacht. Een sportwagen raakt op zijn beurt verrast en slipt de berm op. In onze A-klasse daarentegen loopt alles op wieltjes, hoewel we tijdens het rijden constant een hele reeks zaken van de NECAR 5 in het oog moeten houden en aanpassen. We rijden naar Wells en de Bonneville Speedway – een snelheidspiste voor racewagens. De uitlopers van de Rocky Mountains verwelkomen ons met nieuwe hagelbuien die ons vergezellen tot we de zoutvlakte bij Wendover bereikt hebben. De immense vlakte strekt zich in al haar desolaatheid langs elke kant uit, wit als sneeuw. De Great Salt Lake Desert is niet de beste plek om pech te hebben. Gelukkig is de NECAR 5 dat niet van plan – in tegenstelling tot sommige van zijn conventioneel aangedreven voorlopers die langs de kant van de weg gestrand zijn. Na verscheidene uren rijden we Salt Lake City binnen, waar de Olympische Winterspelen 2002 gehouden werden. In de verte doemen de Rockies op, de volgende opdracht voor de NECAR5.

Methanol in Bear River
23 mei, Salt Lake City – Rawlins

Onze wagen loopt perfect. Hij lijkt amper iets te merken van de helling van 8% en de hoogte van meer dan 2.000m. We kunnen zelfs achterover leunen om het adembenemende landschap te bewonderen. Minder leuk zijn de enorme vrachtwagens die alles wat in hun weg ligt, gewoon van het asfalt vegen. De compressor van de NECAR 5 werkt op volle kracht en de omstandigheden waarin we hier rijden, zijn veel zwaarder dan onze simulaties op de testbank. We hebben het volste vertrouwen in ons systeem – en dat is maar goed ook omdat één enkele fout het verschil kan maken tussen voortgang en stilstand. In Bear Riverslaan we een extra voorraad methanol in. Ondanks ons krappe tijdsschema verloopt de logistiek zonder enige hapering. Waar we ook komen, overal draaien de hoofden zich in onze richting. “We moeten meer voor het milieu doen,” zegt de methanolleverancier. Met een haastig instemmend knikje zetten we onze weg voort. De spoorweg loopt als een levensader door Sweetwater County, waar enorme rangeerterreinen, woonwagenparken en karaokebars het landschap domineren. Op weg naar Rawlins rijden we de Red Desert binnen waar we honderden oliekranen passeren. Rawlins dat tijdens de goudkoorts een levendige stad was, is nu niet meer dan een spookstad.

Nieuwe toppen in Wyoming
24 mei, Rawlins – Ogallaia

We steken het Great Divide Basin over. De spanning stijgt wanneer we North Platte Rivernaderen en meer dan 500 gegevens van de auto controleren. Deze zware en fysiek uitputtende tocht is essentieel om de NECAR 5 productieklaar te maken. En allemaal kijken we uit naar het 1.111-mijlspunt – het volgende doel op onze weg. We slaan elkaar goedkeurend op de schouders, maar ons werk zit er nog lang niet op. De besneeuwde Monument Summit doemt op in de blauwe hemel van Wyoming, net aan de andere kant van Laramie. Er zijn nauwelijks betere plekken te bedenken om een nieuw hoogterecord te vestigen. En al snel zitten we op een hoogte van 2.657m. Onze beloning is de afdaling door het golvende landschap, de eindeloze weilanden waarop vee graast en waaronder het ‘zwarte goud’ zit. Aan de horizon verlichten de toortsen van olieraffinaderijen de grijze hemel. De temperatuur daalt nu zienderogen en wanneer we de grens van Nebraska bereiken, dwingen gaten in de weg de NECAR 5 tijdelijk naar de kant. Na een snelle reparatie rijden we voort naar Ogallaia. Twee records op een dag en dat met een energieverbruik dat overeenstemt met vier liter diesel per 100 km!

Een defecte verbinding
25 mei, Ogallaia – Omaha

Een verbinding naar de expansietank van de koelvloeistof is stuk. Dat is geen onderdeel dat in serie gemaakt wordt, maar een stuk dat speciaal ontworpen is om gedurende lange tijd een hoge druk te weerstaan. De expansietank van een PT Cruiseruit de buurt helpt ons uit de nood. “Vooruit maar,” lacht de eigenaar van het atelier. “Jullie kunnen weer met jullie autootje spelen.” Een goed idee en we gaan weer op weg. Maar al snel moeten we opnieuw halt houden. De software heeft een foutieve elektrische stroom opgemerkt. Veertig mijl voorbij Ogallaia begint er koelvloeistof weg te lekken. We zoeken snel een Chrysler-garage op in North Platte en nadat we de gegevens geanalyseerd hebben, vinden we een oplossing. We zijn haast halfweg.

De filter vervangen
26 mei, Omaha – Davenport

De NECAR 5 rijdt nu al verscheidene uren op de linkse rijstrook. Hoewel dat goed is voor de brandstofcel, wordt er tegelijk toch veel van de bestuurder gevergd. Hij moet anticiperen op wat de andere weggebruikers gaan doen, het gaspedaal rustig bedienen en anderhalve ton hoogtechnologische auto veilig door het verkeer loodsen. Wanneer we de 3.000km naderen, worden we met een probleem geconfronteerd dat op de testbank nooit de kop opgestoken had. We moeten een filter vervangen. Daarna rijden we verder naar Booneville, Elk Horn en Des Moines. Als het wielen heeft, dan rijdt het in Davenport rond: dat is onze eerste indruk van de oostkustmobiliteit. De bewoners hebben ter gelegenheid van Memorial Day hun huizen in vlaggen gehuld en vanuit luidsprekers op de voortuintjes schalt de boodschap: “Together we stand!”.

Politieaanwezigheid in Illinois

De NECAR 5 stopt voor het Capitol in Lansing. De senatoren, de vertegenwoordigers van DaimlerChrysler, de tv-reporters en journalisten krijgen het gezelschap van een grote groep nieuwsgierigen. We antwoorden op allerlei vragen en krijgen wel honderden schouderklopjes. Vice-gouverneur Dick Posthumus arriveert aan het stuur van de NECAR 5 op de persconferentie en geeft daarmee het startschot voor het evenement. John Engler, de gouverneur van Michigan, begint met ons te verwelkomen en wijst dan op de technologische vooruitgang die de auto belichaamt. En hij legt uit dat onze reis van kust tot kust precies tot doel heeft om op die vooruitgang voort te kunnen bouwen. Professor Ferdinand Panik van de constructeur van de brandstofcel onderstreept dat onze reis de betrouwbaarheid van die technologie bewezen heeft: “We zijn beter dan velen dachten!” – en hij rijdt de NECAR 5 zelf naar Auburn Hills om zijn woorden kracht bij te zetten. Voor het DaimlerChrysler Technology Center heeft er zich een menigte verzameld om ons te begroeten. Onder hen Bernard I. Robertson, Senior Vice President Engineering Technologies, een schare reporters en DCTV. Langs de weg die de journalisten op hun testrit naar Liberty Technologies volgen, flitsen de camera’s. In Liberty Technologies wordt het programma van vandaag afgerond en morgen kunnen we weer echt de weg op – zal dat een verademing zijn.

De brandstofcel is in uitstekende conditie

31 mei, Detroit – Youngstown
Veertig mijl ten noordoosten van Detroit kijken we elkaar bezorgd aan wanneer een waterstofsensor in de auto een alarmsignaal uitstuurt. Dat kan betekenen dat er een vroegtijdig – of zelfs onmiddellijk – einde aan onze reis komt, maar het betekent zeker niet dat we het hoofd laten hangen. Waar er een wil is, is er een weg. De nauwkeurige foutanalyse en de paar creatieve ideeën die ons weer op weg moeten helpen, blijken een succesvolle combinatie. De NECAR 5 staat weer klaar om in actie te schieten en doorkruist zonder enig probleem Ohio. Allemaal voelen we ons opgelucht wanneer we in Youngstown aankomen. Maar er staat ons nog een berg werk te wachten: de NECAR 5 moet opnieuw grondig geïnspecteerd worden. Uiteindelijk wordt hij goed voor de dienst bevonden. De brandstofcel is in uitstekende conditie. Vol opwinding beginnen we aan de laatste etappe.

Gelukt – na 5.250 km!
1 juni, Youngstown – Washington D.C.

“Jullie zijn die kerels die naar Washington rijden – ik heb jullie op tv gezien.” De mevrouw in het tolhokje maakt ons wakker. Hoewel we nog vier staten en 513 km voor de boeg hebben, worden we almaar vaker herkend. Voorbij Pittsburgh, over de Ohio River, op weg naar ons volgende referentiepunt: kilometer 5.000 in Bedford. De spanning stijgt want er zijn vieringen gepland – zwetende handen en nerveuze blikken op de computer. Zal de brandstofcel het uithouden? Het ene denkbaar probleem na het andere dient zich aan. Maar de NECAR 5 blijft probleemloos rijden tot een grote wegversperring voor het Witte Huis hem dwingt te stoppen. Maar we hoeven ons geen zorgen meer te maken – het wereldrecord staat op onze naam. 5.250 km doorheen dertien staten in twaalf dagen. En voeg daar nog een hele reeks hoogte-, snelheids- en verbruikrecords aan toe. Echte slijtage is er niet – alleen twee V-riemen, vier waterfilters en een expansietank vervangen – hoewel we een gemiddelde snelheid van 61,7 km/h gehaald hebben. De ploeggeest en de technologie zijn de twee hoekstenen van ons succes. De volgende dag vindt de officiële aankomstceremonie plaats voor het Capitol in Washington. Senatoren staan in de rij om een ritje met de NECAR 5 te mogen maken. En de foto’s daarvan gaan de hele wereld rond.
Maar dit is nog lang niet het einde van de weg voor de NECAR 5 – de Transamerica lijkt ons ook wel wat.

Van kust tot kust

De NECAR 5, een brandstofcelauto, legde de 5.250 km van San Francisco tot Washington D.C. in twaalf etappes af. Daarbij reed de auto door dertien staten en vestigde hij een reeks van nieuwe records die zijn betrouwbaarheid bevestigden. Tijdens zijn tocht dwars door de VS volgde de NECAR 5 het spoor van de Amerikaanse autopioniers H.N. Jackson en N.K. Crocker die als eersten, negenennegentig jaar geleden, van kust naar kust reden in een Winton Touring Car.